127. Gün !

Herkese merhaba, Bugün babam vefat edeli bugün 127gün oldu ve bu 127 gün beni 127 yıl yaşlandırdı. Ölüm haberini duyduğum ilk saniyeler gibi hatırlıyorum herşeyi. Yemek yerken aniden dişinizin oyuk kısmına vuran bir diş ağrısı düşünün. Düşündünüz mü ? işte ben o acının amına koyayım keşke o kadar kolay tarif edilebilseydi !

Standart iş dönüşlerimde olduğu gibi tv başında yemek yiyordum birden boynum büküldü içim acıdı sonra çok geçmeden Babamın yere düştüğü haberi geldi hızlıca evden çıktık annemle, babama fırça atacaktım niye dikkat etmiyorsun sen diye ! taa ki sokağın başında kalabalığı ve siren ışıkları yanıp sönen ambulansı görene kadar ...
Soğuk soğuk terler boşaldı
nefesim daraldı
etraf sessizleşti sanki kendi kalp atışlarımı duyuyordum
istemsizce içimden defalarca tekrarladım. " Hayır Allahım ! Bu gün olmaz ! Şimdi değil ! Ama noolur !"
Babam ambulansın içindeydi, annemi de ön koltuğa aldılar beni almadılar öylece bıraktılar
Noolur bende gelim dedim dinlemediler
o gün noluur la başlayan hiç bir cümlemi takmadılar. Ne Allah ne de ambulans şöförü...
Koştum bende hastaneye kadar
Ağlayarak, kusarak,nefessiz kalarak
Doktor Mevtanın eşyalarını teslim edeceğiz dedi bana bakıp
Ama ben daha yeni gelmiştim babam ve mevta kelimesi ne alaka ki diyordum içimden sonra odaya götürdüler beni filmlerdeki gibi babamın üstünü açıp gösterdiler baban mı bu dediler ? Nasıl tanımam ki Babam işte kokusu geliyor burnuma diyemedim onlara ...
Ağlayarak evet der gibi kafa salladım.
Güçlü olmaya çalıştım
Babamın yırtık cüzdanını verdiler ön kısmında benim çocukluk vesikalığım. Elim ayağım boşaldı nefesim kesildi ağlamaktan gözlerim şişti.
Sonra hastanede işlemler yapılana kadar boynu bükük kaldım bir yandan da iş yerine haber veriyordum işe gelemeyeceğim çünkü Babam öldü diye.
Bu nasıl bir his biliyor musunuz ? gizli bir günah işleyip çıplak bir şekilde milleti arayıp itiraf etmek gibi...
Morga götürdük babamı buzluk gibi bir yere koydular 2 sıra toplam 6 gözlü bir buzdolabı gibi bir yerin soldan 2. sırasına koydular bizi eve gönderdiler . Sabaha kadar düşündüm ya Babam düşüp bayıldıysa ve biz soğukta bıraktıysak diye ?
Ertesi gün amcam , ben ve Ahmet gidip Babamı görmeye karar verdik. Gittik gördük Babam gerçekten ölmüştü.. Saç dipleri buz tutmuş kendisine ait kokusu gitmiş kımıldamıyordu. Ağladım ağladık alnını öptüm mermer gibiydi soğuktan. Sonra yıkadılar götürdüler ! Gömdük ! ağlaya ağlaya gömüldü babam !

İlk defa birine özgürce anlatabildim hep gözlerim doldu anlatırken yarım bıraktım şimdi iş yerinde bunları ağlamadan yazmaya çalışmak zor olsada yazdım ulan ! Eğer Babanız hayattaysa gidip sarılıp öpün ! Amına koyduğumun zamanı çok hızlı geçiyor sonra öptüğünüz de ne kokusu kalıyor nede teni !